Kobiety są skomplikowane i pod nieustanną presją, mężczyźni znajdują się w potrzasku i próbują się odnaleźć w nowych rolach, a świat wokół zdaje się nie dawać nadziei. To właśnie o tym opowiadają dokumenty, animacje i fabuły, które zostały zaproszone do międzynarodowego konkursu filmów krótkometrażowych 65. Krakowskiego Festiwalu Filmowego.
W świecie krótkiego metrażu każda sekunda i każdy kadr nabiera szczególnej mocy. Mamy tu do czynienia nie tylko z kondensacją narracji, ale przede wszystkim emocji i znaczeń. Z ogromnej liczby przesłanych zgłoszeń postawiliśmy przede wszystkim na takie dzieła, które zaskoczyły nas odwagą; nie chodzi tylko o odwagę podjęcia pewnych tematów (jak chociażby tych związanych ze śmiercią, budowaniem własnego wizerunku w dobie medialnego przebodźcowania, przemocą instytucjonalno-kulturalną, rozliczeniem win naszych rodziców czy szerzej przodków), lecz także o odwagę w ich zwizualizowaniu, opowiedzeniu. Konkurs międzynarodowy zaprasza nas również w niezwykłą podróż po wielu krajach i krainach, tradycjach kina. To kino chwilami odległe geograficznie, ale jakże nam bliskie na poziomie krytycznej refleksji o współczesności i płynących z nich niepewności. – komentuje Diana Dąbrowska, krytyczka filmowa, kuratorka sekcji krótkometrażowej Krakowskiego Festiwalu Filmowego.
O kobietach
Dramatyczne doświadczenia dojrzewających kobiet, próby odnalezienia się w wieku średnim i bolączki starszych, które wspominają swoją młodość. W tegorocznym międzynarodowym konkursie filmów krótkometrażowych znajdziemy poruszające opowieści o kobiecości w każdym wieku.
W latach 50. w amerykańskich szkołach masowo pokazywano “edukacyjne” filmy prezentujące wzorcową kobietę. Zaradną i zadbaną panią domu, której główną aspiracją jest dobrze wyjść za mąż. Jan Krawitz postanowiła stworzyć z fragmentów tych produkcji krótki, dokumentalny wideoesej “Miłe dziewczyny nie zadają pytań”, który w czasach, gdy prawa kobiet ponownie stają się przedmiotem politycznych rozgrywek, wydaje się być niepokojąco aktualny. Bohaterki dokumentu “Poza rajem” opuszczały lekcje albo ich buntownicze usposobienie nie pozwalało im poddać się manipulacjom ze wspomnianych filmów propagujących patriarchalny obraz kobiety. W latach 70. grupa amerykańskich lesbijek postanowiła stworzyć dla siebie świat bez mężczyzn. Ponad 50 lat później ich komunę odwiedza z kamerą Al Johnstone, by opowiedzieć o starzejącej się społeczności wspierających się kobiet. Z pewnością zaprzyjaźniłaby się z nimi mama reżyserki animowanego dokumentu “Mama Micra” Bohaterka filmu Rebeki Blöcher i Frédérica Schulda, nim wyszła za mąż, podróżowała po świecie i prowadziła raczej niekonwencjonalne życie. Po założeniu rodziny też nie potrafiła wytrzymać w domu i bardzo szybko ruszyła w drogę, co oznaczało jej nieobecność w życiu córki. Jej przeciwieństwem zdaje się być bohaterka animacji “Basen albo śmierć złotej rybki”. Dziewczyna od lat funkcjonuje niczym złota rybka – spełnia życzenia rodziców, nie wyraża własnych potrzeb, dopasowuje się, rezygnuje z siebie. Skumulowane emocje zaczynają ją jednak zalewać jak woda w basenie, a w głowie pojawiają się wątpliwości. Czy utonąć we własnych łzach i niewyrażonych emocjach czy może zabić w sobie tytułową “złotą rybkę” i spróbować odzyskać wolność?
Historia prababki animatorki Kate Nartker zainspirowała ją do stworzenia niezwykłego, wyszywankowego filmu “Czyje to lasy?”. Swobodne stąpanie boso po trawie, zbieranie jagód, lekko niepokojące pohukiwanie sowy i obserwowanie kroków wilka. Nic nie zapowiadało tego, co się wydarzyło. Kobieta weszła do lasu i nigdy z niego nie wróciła. W metaforyczną ciemność wchodzi młoda pacjentka z fabularnych “Żywych kamieni”. Dziewczyna miewa koszmary, z których zwierza się terapeucie. Z każdą kolejną sesją wkracza w coraz mroczniejsze rejony swojej podświadomości. Jakob Ladányi Jancsó precyzyjnie łączy teraźniejszość z trudną przeszłością protagonistki, której doświadczenia są doskonale znane tysiącom młodych dziewczyn. Na podobną kozetkę mogłaby trafić 17-letnia Marokanka zmagająca się z depresją i ograniczeniami, które narzuca jej patriarchat i tradycyjne wychowanie. “Aicha” Sanaa El Alaoui to przejmujący portret kobiet żyjących w niebezpiecznym świecie. Przemoc wobec bohaterki została pokazana w bardzo subtelny sposób za pomocą animacji autorstwa Tomka Popakula i Kasumi Ozeki. Bardziej dosadny w portretowaniu przemocy wobec kobiet jest Rein Maychaelson, reżyser filmu “O człowieku, który dzielił się swoim ciałem”. Matka młodego mężczyzny dowiaduje się o jego śmierci. Chłopak posiadał niezwykłą umiejętność odłączania swoich kończyn. Obdarzony dobrym sercem, dzielił się swoim ciałem z potrzebującymi, jedną z takich osób była jego ukochana. Dziewczyna wykorzystuje dar partnera do zemsty na swoim oprawcy.
O tym, że zagrożenie może przyjść z najmniej oczekiwanej strony opowiada animacja Lei Favre. Młoda szwajcarska reżyserka jedzie na “łowy”, szuka idealnego bohatera do swojego filmu. Po dłuższym poszukiwaniu udaje jej się “upolować” ciekawą postać, a tytułowe “Polowanie” wydaje się udane. Pozory jednak mylą. O czym przypomina również fabularny film Darii Kopiec. Bohaterką prowokującego “To wszystko przez nią” jest zaborcza matka, wdowa, która nie otrząsnęła się po śmierci męża i próbuje za wszelką cenę nawiązać więź z dojrzewającym synem. Internetowa anonimowość umożliwia jej przeistoczenie się w nastolatkę, co szybko prowadzi do przekroczenia granic. W swojej krótkometrażowej produkcji “Wassupkaylee”, Pepi Ginsberg zaczyna zastanawiać się czy jakiekolwiek granice jeszcze istnieją, zwłaszcza w świecie influenserów. Bohaterka jej filmu trafia do domu, który został stworzony dla takich osób jak ona, dla których liczą się jedynie lajki i udostępnienia. Zdaje się, że właśnie przed takim światem uciekła tytułowa bohaterka filmu Laury Thomassaint, “Amelia Starlight”. Tytułowa piosenkarka grana jest przez francuską ikonę kina Emmanuelle Béart. Protagonistka kilka lat temu wycofała się z życia publicznego. Nieuleczalnie chora gwiazda postanowiła po raz ostatni wystąpić w telewizji. Być może film o niej mogłaby kiedyś zrealizować jedna z dwóch bohaterek dokumentu “Zostać reżyserką filmową” Rongfei Guo. Reżyserka śledzi ich drogę od pomysłu na film do jego realizacji, zadając pytania o sens tworzenia i ukazując trudności w łączeniu działalności artystycznej z codziennymi zmaganiami, jakie stoją przed kobietami.
O mężczyznach
Skomplikowane relacje rodzinne i środowiskowe, traumy, które wpływają na związki i pasje dające wytchnienie w najtrudniejszych momentach. O Złotego Smoka ubiegać się będą tytuły, które w nieoczywisty sposób opowiadają o męskości i jej pułapkach.
Joel przemierza miasto na motorze niczym bohater filmu akcji z lat 80. Chciał tylko naprawiać samochody, jednak oprócz tego zajmuje się “sprzątaniem” bałaganu swoich zleceniodawców. Gdy musi opuścić rodzinną imprezę, by po raz kolejny zająć się brudną robotą, zaczynają targać nim wewnętrzne rozterki. Animacja “Aferrado” autorstwa Estebana Azuela i Luce Grosjea pulsuje w rytmie disco. To opowieść osadzona w dystopijnej, glitchowej rzeczywistości, która pokazuje rozpadającego się człowieka w świecie pełnym przemocy. Okrucieństwo i zabijanie to doświadczenia doskonale znane Nadavovi z krótkiej fabuły “Słoń na pustyni” w reżyserii Yael Nivron. Mężczyzna nie chce podzielić się swoją brutalną przeszłością z ukochaną. Kobieta może jedynie domyślać się tego co jej partner robił jako izraelski wojskowy. Niewypowiedziane zdania i nieprzepracowane traumy coraz bardziej ciążą na ich związku. Zupełnym przeciwieństwem Nadava jest dokumentalista Jay Rosenblatt. Mistrz awangardowego kina, po raz kolejny kieruje kamerę na siebie, by wraz z partnerką Stephanie Rapp podzielić się niezwykle intymnym momentem z ich życia. “Bicie serca” to nakręcony 25 lat temu, surowy materiał, będący zapisem dialogu pary, która przeżywa kryzys związany z nadchodzącym rodzicielstwem. A co kiedy na świecie pojawią się już dzieci, a związek się rozpada? Zimowe, rodzinne wakacje w Alpach, współzawodnictwo, wygłupy na stoku i ojciec z kamerą, który rejestruje ich ostatnie wspólne wakacje. “Ostatnie śniegi” Sarah Henochsberg to niezwykle subtelny film, w którym problemy rodziców nie dominują nad emocjami dorastających córek.
Bohaterami dwóch filmów są utalentowani tancerze. Alex Sardà w swoim fabularnym “Księciu” opowiada historię wywodzącego się z bogatej rodziny, zdolnego tancerza Artura. Tuż przed ważnym występem jego ojciec zostaje oskarżony o poważne przestępstwa finansowe, które mogą zaważyć na losach całej rodziny. Ratunkiem ma być Artur, który miałby wyrzec się uczciwości na rzecz lojalności wobec skorumpowanych bliskich. Z kolei w dokumencie “Cicha burza” Benjamina Nicolasa poznajemy niezwykle kochającą się rodzinę. 14-letni Maïto ma talent, który pozwala mu nie tylko osiągać sukcesy, ale również rozładowywać stres i lepiej porozumiewać się z głuchą siostrą. Wychowany w domu, gdzie potrzeby jego niepełnosprawnej siostry były zawsze na pierwszym planie, musiał znaleźć własny sposób na zwrócenie na siebie uwagi pochłoniętej pracą mamy. O zupełnie zwyczajnym 11-letnim chłopcu opowiada Nurlan Hasanli. Małolat z “Pierwszego zauroczenia”, podobnie jak reszta kolegów, pasjonuje się piłką nożną i wykorzystuje każdą chwilę, żeby zagrać z kumplami na boisku. Codzienną rutynę dziecięcych zabaw przerywa niespodziewana śmierć sąsiadki i uroczystości pogrzebowe, w których uczestniczy pewna śliczna dziewczynka. Dla Kaaliego z grenlandzkiego filmu “Złodziej” prawdziwą ukochaną była jego suczka. Kiedy piesek ginie, nastolatek jest zdeterminowany by ją odnaleźć. Czy pies stał się ofiarą hycla? A może ktoś ją ukradł? Odpowiedź, którą podsuwa Christoffer Rizvanovic Stenbakken okaże się zaskakująca.
Takich opustoszałych miasteczek jest coraz więcej. Większość ludzi wyjechała, inni właśnie się do tego przymierzają. Lenz nie chce o tym myśleć, zamiast tego woli podkochiwać się w koleżance z pracy i podpatrywać lokalnych pasjonatów palenia opon i alkoholu. “Ostatni ludzie” Nicolása Pindeusa to smutny portret znikającego świata, w którym nawet samce alfa nie mają szans na przetrwanie. O odchodzeniu jest też koreańska animacja “Dom matki” autorstwa Changsoo Kim. Young-soo zostawia w domu opieki matkę chorą na Alzheimera. W drodze powrotnej mężczyzna uderza samochodem w dziwną parę owiec: syna i matkę, wyglądających jak ludzie. Gdy próbuje pomóc kobiecie-owcy, zaczyna rozumieć, w jak trudnym położeniu się znalazł. Tej świadomości na pewno nie miał bohater “Szwecji” Nika Azada, który trafił do biura wypełnionego stertami papierów, zaludnionego znudzonymi urzędnikami. W jego dokumentach brak niezbędnego numeru identyfikacyjnego, procedowanie jego sprawy utknęło w miejscu, a mężczyzna osiadł w biurze na dobre.
O świecie wokółnas
Od tych tematów nie da się uciec. Wojna tocząca się tuż za naszą granicą, rosnące różnice ekonomiczne, katastrofa klimatyczna i powiązany z nią kryzys uchodźczy. Żeby jakoś przetrwać sięgamy po pomoc, jednak nie zawsze daje ona spodziewane rezultaty.
Czerwiec 2023 roku. Ponad rok po inwazji Rosji na Ukrainę wojna wciąż rozgrywa się na ulicach, ale w kijowskim Muzeum Historii Naturalnej dzieci mogą na chwilę o niej zapomnieć. Nauczyciel oprowadza je po świecie sprzed milionów lat, wolnym od wojennej rzeczywistości, dając im namiastkę życia pozbawionego lęku. W “Lekcji paleontologii” Siergiej Łoźnica stara się sprawdzić, czy ucieczka w przeszłość pomaga zmierzyć się z teraźniejszością. W tym samym mieście działa piekarnia, w której zatrudnione są osoby z niepełnosprawnościami. Reżyserka “Nowy Jork 769 km” Sofiia Buhrii pokazuje ich codzienną pracę oraz to, w jaki sposób chleb trafia do najbardziej potrzebujących mieszkańców żyjących tuż przy linii frontu. Inną perspektywę mają mieszkający w Polsce bohaterowie filmu “Spójrz na dom swój” Artema Rachkelyuka. Rodzice Vlada i jego młodszej siostry wysyłając ich na obczyznę chcieli zapewnić im bezpieczeństwo, ale wojna i tak nie pozwala rodzeństwu o sobie zapomnieć. Do tragicznych wydarzeń sprzed ponad 80 lat powraca Maja Górczak w dokumencie “Żeby tylko nas nie znaleźli”. To składający się z archiwalnych nagrań portret Stefanii Świecy, jednej z pierwszych studentek reżyserii w Szkole Filmowej w Łodzi, której dobrze zapowiadającą się karierę przerwała II wojna światowa.
Trzymający w napięciu dokument “Obywatel więzień” Hesama Eslami, niczym rasowy thriller demaskuje mechanizmy cyfrowej inwigilacji, której poddawani są więźniowie w Teheranie. Film stawia uniwersalne pytanie: czy w świecie pełnym kamer i nieustannej kontroli można odzyskać władzę nad własnym życiem? Odpowiedź zdaje się podsuwać animacja “Świat na szali” autorstwa Susanny Flock, Adriana Jonasa Haima oraz Jona Kleinleina. Wykorzystując stylistykę popularnych gier wideo: FIFA, PGA Tour i Dirt Rally, animacja porusza problemy wykraczające daleko poza sportowe areny. To opowieść o presji i i bezsilności wobec świata, który wymaga ciągłego zwyciężania oraz podejmowania właściwych decyzji. To właśnie z tym drugim mierzą się bohaterowie filmu “Rozdarcia”. W kolażowej animacji Pauliny Ziółkowskiej pojawiają się różni ludzie, szanse, cele podróży, spośród których koniecznie należy coś wybrać. Wielość możliwości okazuje się zbyt przytłaczająca.
Animacja “Urban Duo” cała zbudowana jest na opozycjach: supermarket czy mały, osiedlowy warzywniak? Plastikowe tacki na jajka czy wiklinowy koszyk? Winda czy schody? Bohaterowie o różnym statusie materialnym mieszkają w tym samym mieście, jednak ich codzienność i sposób życia wyglądają zupełnie inaczej. Film HongYu Yue to refleksja nad projektowaniem miast, ekologią i miejscem człowieka w świecie, który pędzi coraz szybciej. Wyboru nie ma starsza kobieta z dokumentu “Babcia i ryby”. Mieszkająca na zniszczonym przez suszę, opustoszałym obszarze w pobliżu jeziora Hamun w Iranie kobieta czeka na obiecaną przez Afganistan wodę. Z zapowiedzi nic nie wyszło, w konsekwencji 300 wiosek zostało ewakuowanych po tym, jak laguna całkowicie wyschła. Tytułowa babcia z filmu Marii Mavati i Eshana Farokhi Farda pozostała jedyną mieszkanką tamtych terenów. Być może wśród uchodźców na granicy polsko-białoruskiej są osoby znad Hamun. Dokument “Bloodline” Wojciecha Węglarza ukazuje zaskakującą relację z sytuacji na granicy, w której dramat żubra symbolicznie współgra z dramatem ludzi, oddzielonych od swoich bliskich. To, co początkowo dzieje się w tle, z czasem zmienia się w równie istotne jak historia na pierwszym planie.
Animacja “Dziękuję doktorze Farsi” zabiera publiczność w psychodeliczną podróż, która wciąga w niezbadane stany ludzkiej psychiki. Bohaterka, Mino, uspokojona po zaleceniach lekarza, zaczyna dostrzegać, że problemy mentalne dotykają wszystkich – nie tylko jej samej. W trakcie swoich urodzin przygląda się emocjonalnym zmaganiom swoich gości: traumom, lękom, depresjom. Jej “diagnozy” w animacji przybierają postać transowych, odważnych wizji. Wirujące postaci, pulsujące, neonowe kolory i głos z offu tworzą szaloną, a zarazem refleksyjną opowieść o naszej psychice i próbach odnalezienia równowagi. Wizyta u doktora Farsi być może przydałaby się również matce i córce z animacji “Nadal w ruchu” Rui Ting Ji. Kobiety są właśnie w trakcie przeprowadzki, starsza z nich próbuje przekonać młodszą, że w nowym miejscu szybko się zaaklimatyzują. Podróż staje się jednak coraz trudniejsza, a napięcie rośnie nie tylko na drodze, ale i między bohaterkami. Być może przydałaby im się wycieczka do błotnistej krainy z dokumentu Dei Tcholokavy. W filmie “O czym szepcze błoto?” mała dziewczyna przejmuje funkcję przewodnika po tajemniczej, mitologicznej przestrzeni, w której można swobodnie odetchnąć. Na bagna zaprasza też animacja “Pokaz kumkania” Suresha Eriyata. Nocami odbywa się tam porywający żabi koncert. Rytm muzyki podchwytują żółwie, sowy, ryby i ślimaki, a nawet… skradający się wąż. Emocje sięgają zenitu. Afektów nie brakuje w “Źródle” Anne Breymann. Na gałęzi spotykają się dwa tajemnicze stworzenia – przypominają ptaki, lecz równie dobrze mogą być fragmentami drzewa. Początkowo ostrożnie, z czasem zbliżają się do siebie, nieśmiało dotykają i otwierają przed sobą – dosłownie i metaforycznie. Co skrywają tam, gdzie nikt nie widzi?
Lista filmów dokumentalnych zakwalifikowanych do konkursu krótkometrażowego:
- Babcia i ryby / The Granny and Fishes, reż. Maria Mavati, Eshan Farokhi Fard, Iran, 27’, 2024
- Bicie serca / Heartbeat, reż. Jay Rosenblatt, Stephanie Rapp, USA, 30’, 2025
- Bloodline, reż. Wojciech Węglarz, Polska, 12’, 2024
- Cicha burza / A Quiet Storm, reż. Benjamin Nicolas, Kanada, 29’, 2025
- Lekcja paleontologii / Paleontology Lesson, reż. Sergei Loznitsa, Holandia, 12’, 2025
- Mama Micra, reż. Rebecca Blöcher, Frédéric Schuld, Niemcy, 24’, 2024
- Miłe dziewczyny nie zadają pytań / Nice Girls Don’t Ask, reż. Jan Krawitz, USA, 17’, 2025 – PREMIERA ŚWIATOWA
- Nowy Jork 769 km / In 769 km, New York, reż. Sofiia Buhrii, Ukraina, 15’, 2025 – PREMIERA ŚWIATOWA
- Obywatel więzień / Citizen-Inmate, reż. Hesam Eslami, Iran, 15’, 2025
- O czym szepcze błoto? / What Does The Mud Whisper, reż. Dea Tcholokava, Gruzja, 18’, 2025 – PREMIERA ŚWIATOWA
- Poza rajem / Beyond Eden, reż. Al Johnstone, USA, Wielka Brytania, Irlandia Północna, 25’, 2025 – PREMIERA ŚWIATOWA
- Zostać reżyserką filmową / Becoming a Film Director, reż. Rongfei Guo, Chiny, 27’, 2025
- Żeby tylko nas nie znaleźli / As Long As They Don’t Find Us, reż. Maja Górczak, Polska,13’, 2025
Lista filmów animowanych zakwalifikowanych do konkursu krótkometrażowego:
- Aferrado, reż. Esteban Azuela, Luce Grosjean, Meksyk, 18’, 2024
- Basen albo śmierć złotej rybki / The Pool of Death of a Goldfish, reż. Daria Kopiec, Polska, 14’, 2025
- Czyje to lasy? / Whose Woods Are These, reż. Kate Nartker, USA, 6’, 2024
- Dom matki / Mother’s House, reż. Changsoo Kim, Korea, 12’, 2024
- Dziękuję doktorze Farsi / Thank You Dr. Farsi, reż. Samaneh Shojaei, Iran, 8’, 2025 – PREMIERA ŚWIATOWA
- Nadal w ruchu / Still Moving, reż. Rui Ting Ji, Kanada, 10’, 2025 – PREMIERA ŚWIATOWA
- Pokaz kumkania / Craok Show, reż. Suresh Eriyat, Indie, 5’, 2024
- Polowanie / Hunting, reż. Lea Favre, Szwajcaria, 11’, 2024
- Rozdarcia / Tears, reż. Paulina Ziółkowska, Niemcy, Polska, 9’, 2025
- Świat na szali / World at Stake, reż. Susanna Flock, Adrian Jonas Haim,Jona Kleinlein, Austria, 17’, 2025
- Urban Duo, reż. HongYu Yue, Chiny, 6’, 2024
- Źródło / Radix, reż. Anne Breymann, Niemcy, 4’, 2025
Lista filmów fabularnych zakwalifikowanych do konkursu krótkometrażowego:
- Aicha, reż. Sanaa El Alaoui, Maroko, 25’, 2024 – PREMIERA ŚWIATOWA
- Amelia Starlight, reż. Laura Thomassaint, Francja, 20’, 2024
- Książę / The Prince, reż. Alex Sardà, Hiszpania, 29’, 2024
- Ostatni ludzie / The Last People, reż. Nicolás Pindeus, Austria, 25’, 2025
- Ostatnie śniegi / Last Snows, reż. Sarah Henochsberg, Francja, 27’, 2024
- O człowieku, który dzielił się swoim ciałem / Sammi, Who Can Detach His Body Parts, reż. Rein Maychaelson, Indonezja, 19’, 2025
- Pierwsze zauroczenie / Early Feelings, reż. Nurlan Hasanli, Azerebejdżan, 18’, 2024 – PREMIERA ŚWIATOWA
- Słoń na pustyni / Elephant in the Desert, reż. Yael Nivron, Izrael, 19’, 2025
- Spójrz na dom swój / Look Homeward, reż. Artem Rachkelyuk, Polska, 20’, 2025
- Szwecja / Sweden, reż. Nik Azad, Niemcy, 27’, 2024
- To wszystko przez nią / It’s All Because Of Her, reż. Daria Kopiec, Polska, 30’, 2025
- Wassupkaylee, reż. Pepi Ginsberg, Francja, USA, 19’, 2025
- Złodziej / The Thief, reż. Christoffer Rizvanovic Stenbakken, Grenlandia, Dania, 19’, 2025
- Żywe kamienie / Living Stones, reż. Jakob Ladányi Jancsó, Węgry, 20’, 2025
Insiderskie karnety na 65. Krakowski Festiwal Filmowy już w sprzedaży!
Krakowski Festiwal Filmowy jest na ekskluzywnej liście wydarzeń filmowych kwalifikujących do Oscara® w kategoriach krótkometrażowych (fabuła, animacja, dokument) oraz pełnometrażowego filmu dokumentalnego, do Europejskiej Nagrody Filmowej w tych samych kategoriach, a także kwalifikuje do nagród BAFTA.
Krakowski Festiwal Filmowy organizowany jest przy wsparciu finansowym Miasta Kraków, Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej, Programu Kreatywna Europa MEDIA oraz Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury – państwowego funduszu celowego. Współorganizatorem jest Stowarzyszenie Filmowców Polskich.
Współorganizatorem KFF w Barbakanie jest Narodowe Centrum Kultury w ramach programu kulturalnego polskiej prezydencji w Radzie Unii Europejskiej 2025.
65. Krakowski Festiwal Filmowy odbędzie się w kinach od 25 maja do 1 czerwca 2025 roku oraz od 30 maja do 15 czerwca online na KFF VOD.