Docs to Go

PUBLICZNE PREZENTACJE ONLINE

3.06, 10.00 – 13.00 CEST 

Powtórzenie nagranego pitchingu dla decision makers z innych stref czasowych: 15.00 – 18.00 CEST

dostęp z akredytacjami: Industry, Industry Pro, Media

Prezentacja projektów polskich filmów dokumentalnych w fazie postprodukcji, poprzedzona intensywnymi warsztatami Doc Lab Poland: Doc Lab Go. Celem pitchingu jest pozyskanie potencjalnego dystrybutora, agenta sprzedaży i kupującego, a także znalezienie idealnego miejsca na premierę festiwalową i inne pokazy swojego filmu.

…

ZAKWALIFIKOWANE  PROJEKTY:

@miriamfrompoland

Miriam Synger jest silną kobietą w patriarchalnej społeczności. Walczy o swoją tożsamość ortodoksyjnej Żydówki, która chce mieszkać we współczesnej Polsce.

Miriam jest matką pięciorga dzieci, która ma poczucie misji. Chce pokazać, że życie żydowskie jest wciąż możliwe w Polsce. Pochodząca ze zasymilowanej polskiej rodziny, jest trzecim pokoleniem ocalałych z Holokaustu. I uważa, że ​​Polska nie jest wielkim cmentarzem. W wieku dwudziestu lat postanowiła wrócić do swoich korzeni – zmieniła styl życia i imię, przystępując do Żydowskiej Ortodoksyjnej Gminy Wyznaniowej. Ale pozostała tą samą pełną pasji życia osobą, która pragnie patrzeć w przyszłość zamiast rozpamiętywać przeszłość. Pewnego dnia Miriam założyła Szalom.tv – kanał internetowy poświęcony kulturze i religii żydowskiej w Polsce. Zarządza niewielką ekipą dziennikarzy. Ich praca polega między innymi na zbieraniu świadectw osób pochodzenia żydowskiego, które odnalazły swoje korzenie. Osią filmu jest interakcja w grupie dobrych znajomych – trzydziestolatków, którzy wspólnie tworzą tę telewizję. „@miriamfrompoland” to dwuletnia intymna obserwacja życia małej łódzkiej społeczności żydowskiej, zrealizowana metodą Direct Cinema. Głównym tematem jest wewnętrzny konflikt tożsamości. Kim jestem? Polakiem, czy Żydem, czy może obydwoma jednocześnie? Gdzie jest moja społeczność? Te pytania wcześniej czy później staną się kluczowe dla życia głównych bohaterów. Film opowiada historię wyboru między wyjazdem z Polski a pozostaniem tutaj. Jest to wybór, którego będziemy świadkami pod koniec zdjęć.

Piotr Szczepański

Urodzony w 1975 roku w Łodzi. Członek Polskiej Akademii Filmowej, Polskiej Gildii Reżyserów Filmowych i Polskiej Gildii Reżyserów Dokumentalnych. Specjalizuje się w długich dokumentach obserwacyjnych nakręconych metodą Direct Cinema. Jego dokumentalny debiut „Generacja C.K.O.D.” przyniósł mu Złotego Lajkonika na Festiwalu w Krakowie w 2004 roku.
Z wykształcenia jest operatorem, pracuje także jako autor zdjęć. Współpracował m.in. z Krzysztofem Zanussim, Sławomirem Fabickim i Krzysztofem Wodiczką w jego pracy na Biennale w Wenecji.

Anna Pachnicka

Producentka i kierowniczka produkcji mieszkająca w Łodzi. Prodziekan Wydziału Organizacji Sztuki Filmowej PWSFTviT. Jest producentką filmów dokumentalnych zrealizowanych przez jej firmę – Anagram Film, a jako kierowniczka produkcji filmów fabularnych pracowała między innymi z Opus Film i Lava Films. Kierowała produkcją miedzy innymi filmów: „Moja krew” Marcina Wrony, „Taste of Pho” Mariko Bobrik, „Sweat” Magnusa von Horna.

Escape to the Silver Globe

“Ucieczka na Srebrny Glob” to dokument o największej tajemnicy – i największym, niespełnionym marzeniu polskiego kina.

Rok 1975. Po kilku latach wymuszonej emigracji Andrzej Żuławski wraca do Polski. Jego sytuacja w kraju jest niepewna – po „Trzeciej części nocy”: dobrze przyjętym debiucie nakręcił szokującego “Diabła”, który z miejsca trafił na półkę a z reżysera uczynił persona non grata. Na domiar złego rozpada się jego rodzina. By poprawić swoją pozycję i uciec od osobistej katastrofy, Żuławski podejmuje się realizacji tytanicznego dzieła – eposu science-fiction “Na srebrnym globie”. Jeśli mu się uda, trafi do panteonu polskiego kina. Jeśli nie – jego kariera w Polsce będzie skończona. Choć projekt ma opinię niemożliwego, początkowo wszystko idzie zgodnie z planem. Wizja reżysera porywa ekipę – gotową do największych poświęceń. Nagle wszystko się odwraca. Nadchodzi czerwiec 1976, Polską wstrząsają strajki. Władza zaostrza kurs. Po premierze “Człowieka z marmuru” partia dymisjonuje sprzyjającego Żuławskiemu szefa kinematografii i zastępuje go osławionym Januszem Wilhelmim, który ma zdyscyplinować filmowców. Zdjęcia do filmu się przedłużają. Część ekipy traci cierpliwość. Dwa tygodnie przed zakończeniem zdjęć Wilhelmi nagle zatrzymuje produkcję. Ekipa próbuje walczyć o film. Żuławski wyjeżdża z Polski. Los filmu wydaje się przesądzony, kiedy nagle, minister Wilhelmi ginie w tajemniczej katastrofie lotniczej. Żuławski nielegalnie wywozi fragmenty filmu do Cannes, gdzie pokazuje je na prywatnym seansie. Film zostaje okrzyknięty złamanym arcydziełem, które mogło zmienić historię kina sci-fi.

Jakub Mikurda

Kuba Mikurda – reżyser i scenarzysta, wykładowca Wydziału Reżyserii Szkoły Filmowej w Łodzi. Pracował jako krytyk filmowy, dziennikarz i wydawca. Z wykształcenia psycholog i filozof, ukończył też program produkcji kreatywnej w Szkole Wajdy. Opublikował m.in. monografię filozoficzną „Nie-całość. Žižek, Dolar, Zupančič” (2015), zredagował szereg książek filmoznawczych, poświęconych m.in. kinu Terry’ego Gilliama, Waleriana Borowczyka, Braci Quay czy Tsai Ming-lianga. Jako współscenarzysta pracował m.in. z Mariuszem Trelińskim, Janem Komasą i Anną Molską. Był jednym z pomysłodawców think tanku RESTART, w latach 2013-2015 pełnił funkcję prezesa Stowarzyszenia Film 1,2. W latach 2010-2013 pracował w Canal+, gdzie współtworzył cotygodniowy program Aktualności Filmowe – początkowo jako researcher i scenarzysta, później jako reżyser i prowadzący. Był pięciokrotnie nominowany do nagrody PISF w kategoriach książka o filmie i program telewizyjny.
W 2018 roku zrealizował swój debiut filmowy – pełnometrażowy dokument Love Express. Przypadek Waleriana Borowczyka. Film miał polską premierę na 15. Festiwalu Filmowym Millennium Docs Against Gravity gdzie zdobył nagrodę Nos Chopina dla najlepszego filmu o muzyce i sztuce.
Love Express spotkał się z entuzjastycznym odbiorem widzów i krytyków, został pokazany na największych festiwalach filmowych w Polsce (m.in. Transatlantyk, Camerimage, Dwa Brzegi, Etiuda&Anima, Forum Kina Europejskiego Cinergia) oraz na festiwalach w Niemczech, Hiszpanii, Belgii, Finlandii i Japonii.

Daria Maślona

Daria Maślona /1983r./ – producentka i kierowniczka produkcji, absolwentka Instytutu Nauk Politycznych i Stosunków Międzynarodowych UJ, w 2015 roku ukończyła Kurs dla Kreatywnych Producentów w Szkole Wajdy. Pierwsze doświadczenie w branży filmowej zdobywała pracując przy produkcjach filmów krótkometrażowych, oraz organizacji wydarzeń i festiwali filmowych (m.in. Forum Wokół Kina, Międzynarodowy Festiwal Kina Niezależnego NETIA OFF CAMERA). W latach 2008-9 związana z Instytucją Filmową Silesia Film. Od kilku lat zaangażowana w rozwijanie projektów filmowych jako producentka. Współzałożycielka firmy produkcyjnej Silver Frame i Planu ZET, najważniejsze tytuły w jej filmografii to: Okupacja68 – reż. Magdalena Szymków, Marie Elisa Scheidt, Stephan Komandarev, Linda Dombrovzsky, Atak Paniki – reż. Paweł Maślona, 60 kilo niczego – reż. Piotr Domalewski, Romantik – reż. Mateusz Rakowicz, Magma – reż. Paweł Maślona.

Jestem jednym z nich

Syryjski imigrant kręci film o Polskim nacjonaliście. Film staje się pretekstem do zbliżenia dwóch ludzie, opowiadając historię o prawie niemożliwej przyjaźni.

Grzegorz zarabia na życie prowadząc turystyczne rejsy po Jeziorze Łagowskim, gdzie przypadkowo spotyka Nadima, filmowca z Syrii. Dwaj pozornie różni mężczyźni szybko nawiązują bliską więź. Grzegorz opowiada o swojej przeszłości, rozmawia z Nadimem o Bogu i uczy go, jak łowić ryby. Rok później, Nadim wraca do Łagowa, aby kontynuować zdjęcia do filmu i odkrywa, że Grzegorz został przewodniczącym skrajnie prawicowego Ruchu Narodowego w województwie lubuskim. Film podąża za polityczną karierą Grzegorza aż do wyborów samorządowych, które kończą się jego przegraną i ostatecznie rezygnacją z polityki. W opuszczonym Łagowie, po porażce i poza turystycznym sezonem, Grzegorz doświadcza kryzysu i zmaga się z brakiem celu. W całym tym mrocznym czasie towarzyszy mu Nadim. Grzegorz ujawnia przerażającą rodzinną traumę, z którą nigdy sobie nie poradził. Nieprzepracowany ból budzi wielką potrzebę wyrażenia siebie i bycia zauważonym – potrzebę, którą odczuwa również Nadim. Niebawem, śmierć ponownie zagraża rodzinie Grzegorza. Tym razem jest zdecydowany zrobić wszystko, co w jego mocy, aby zapobiec kolejnej tragedii. Postanawia dołączyć do Nadima podczas podróży do Syrii i odbyć pielgrzymkę śladami Świętego Charbela, aby modlić się o uzdrowienie swojej kuzynki. Podróż staje się okazją do zamiany ról: Grzegorz przejmuje kamerę i przygląda się przeszłości, jakiej w Syrii doświadczył Nadim. Film kończy się, gdy Grzegorz i Nadim łowią ryby nad jeziorem Mashqita w Syryjskich górach.

Nadim Suleiman

Nadim Suleiman jest studentem piątego roku reżyserii filmowej i telewizyjnej w PWSFTviT w Łodzi.
Jego filmy krótkometrażowe „Kasia i Sylwek”, „Droga do domu” i „Nieprzemakalny” były pokazywane na festiwalach filmowych w Polsce, takich jak Koszaliński Festiwal Debiutów Filmowych „Młodzi i Film” i Festiwal Mediów „Człowiek w zagrożeniu”.
Oprócz pracy jako drugi reżyser w reklamach i serialach telewizyjnych, w tym w produkcji Canal+, pracuje także w teatrze jako aktor i asystent reżysera (Teatr im. Stefana Jaracza w Łodzi).

Jacek Bławut

Jacek Bławut jest producentem, reżyserem i operatorem filmowym, wykładowcą w szkołach filmowych w Łodzi, Berlinie, Hanowerze i Warszawie. Jest członkiem Europejskiej Akademii Filmowej i Stowarzyszenia Filmowców Polskich.
Jego filmy zdobyły wiele nagród, m. in. na Festiwalu Filmowym w Tampere, Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w San Sebastian, Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Mannheim i Heidelbergu, Krakowskim Festiwalu Filmowym, Camerimage oraz na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Toronto.

Luiza Pietrzak

Luiza Pietrzak jest studentką trzeciego roku produkcji filmowej i telewizyjnej w Łódzkiej Szkole Filmowej, gdzie wyprodukowała wiele fabularnych i dokumentalnych etiud szkolnych.
Pracowała jako asystent produkcji z takimi artystami jak Nabil Elderkin, Grimes, Chuck Grant czy Jan Jakub Kolski.
Zanim zaczęła zajmować się produkcją filmowa, mieszkała w Szwecji, gdzie pracowała w sektorze finansowym dla TMF Group i uczestniczyła w organizacji Sztokholmskiego Festiwalu Jazzowego.

Lekcja wolności

 

Grupa więźniów ma za zadanie oswoić agresywne psy ze schroniska. Dla prowadzącego kurs kapitana to ostatnie zadanie przed rezygnacją z służby. Praca z psami całkowicie odmienia jednego ze skazanych.

Kapitan Służby Więziennej, Tomasz Wojciechowski prowadzi autorski program resocjalizacyjny. Grupa osadzanych dostaje pod opiekę agresywne psy ze schroniska. Pod okiem kapitana, mają oni 8 tygodni, aby wytresować je tak, aby nadawały się do adopcji. Jeżeli im się to nie uda, psy zostaną uśpione. Wśród kursantów jest Rafał – twardy i sprytny „grypsujący” więzień z długim wyrokiem za zabójstwo. Praca z jego podopieczny Odi, krok po kroku wyzwala w nim ukrywane dotąd emocje. Świadomość, że życie psa leży w jego rękach rozpoczyna w Rafale proces wewnętrznej przemiany. Dla kapitanka Tomka, te edycja kursu jest edycja ostatnią. Machina więziennej biurokracji skutecznie podcięła skrzydła jego ideałom. Z poczuciem przegranej odchodzi z służby zaraz po zakończeniu kursu. Jego podopieczny Rafał jest już jednak innym człowiekiem. Przyjaźń z Odim na nowo ustawiła mu jego życiowe priorytety.

Tadeusz Chudy

Tadeusz Chudy. Artystyczne credo: “Chciałbym żeby moje filmy i fotografia były dla widza doświadczeniem. Z doświadczenia, które pojmuje jako przeżycie wynika zrozumienie dla „innego”, a zrozumienie tworzy tolerancję.
Realizuję projekty długoterminowe. Wchodzę w interesujący mnie wycinek świata. Czas pozwala mi zrozumieć ludzi i przestrzenie, które są różne od mojego dnia codziennego. Swoje doświadczenie i historie osób jakie poznałem zawieram w kadrach.” Studiowałem filozofie i filmoznawstwo na Uniwersytecie Jagielońskim oraz Realizacje obrazu filmowego, tv i fotografie na Wydziale Radia i TV na Uniwersytecie Śląskim. Mieszkam w Krakowie, pracuję w Polsce i za granicą.

Bartosz Łuniewski

Born in 1975, holds a master’s degree in Psychology and Film Studies at Jagiellonia University, film and television screenwriter. Author of the screenplay for the short film “Backfist” (2018) dir. T. Chudy. Screenwriter and co-director of “Lesson of Freedom” (2020). The finalist of screenwriting competitions ScriptPro 2019 and “Trzy Korony” 2015.

Rafał Sakowski

Rafał Sakowski – producent, absolwent wydziału prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego, Organizacji Produkcji Filmowej i Telewizyjnej w Szkole Filmowej im. K. Kieślowskiego (dawny Wydział Radia i Telewizji UŚ), Podyplomowych Studiów Międzynarodowych – Producent Kreatywny na Łódzkiej Szkole Filmowej Telewizyjnej i Teatralnej, a także licznych kursów i warsztatów takich jak: Cyfrowy Montaż Filmowy i Wideo na Nowojorskiej Akademii Filmowej, Fabryki Scenariuszy przy Wytwórni Filmów Dokumentalnych i Fabularnych, Developmentu Kreatywnego w Szkole Wajdy czy Akceleratora Przemysłu AV organizowanego przez Krajową Izbę Producentów Audiowizualnych.
Jako producent ma doświadczenie w realizacjach projektów komercyjnych – korporacyjnych i reklamowych, a także doświadczeniach VR realizując projekty dla Muzeum Etnograficznego w Chorzowie – “Złodziej kur” oraz “Sielanka”, a obecnie pracując w ramach Laboratorium Narracji Wizualnych vnLab nad projektem “Self”. Zrealizował projekty interaktywne “Wirtualny Teatr Polski” (dokumentalny projekt dofinansowany przez Narodowe Centrum Kultury), a także “Syn kowala” (dla Zagrody Wsi Pszczyńskiej – muzeum etnograficzne), krótkometrażowe filmy fabularne m.in. “Backfist” oraz “Part Ways”, serię dokumentalną dla telewizji “Polska poza Polską”. W post-produkcji znajduje się pełnometrażowy debiut dokumentalny “Sfora”.

Czyżyk

Historia niezwykłej podróży 92-letniego Zdzisława, który wraz z wnuczką wyrusza z Krakowa na kazachski step, w poszukiwaniu pierwszej miłości, którą zmuszony był tam pozostawić 70 lat temu.

92-letni Zdzisław i jego 25-letnia wnuczka podróżują z Krakowa do odległych rejonów Kazachstanu, w których dziadek spędził dzieciństwo podczas II Wojny Światowej. W odległej o 5000 km kazachskiej wiosce szukają śladów pierwszej miłości dziadka, którą ten zmuszony był pozostawić przed siedemdziesięciu laty. Wnuczka pomaga dziadkowi odnaleźć się w trudnej podróży. Zdzisław zaś pokazuje jej świat, który do tej pory znała tylko z opowieści z dzieciństwa. Odkrywając miejsca i ludzi z przeszłości dziadka, oboje dowiedzą się czegoś o sobie i o swojej relacji.

Zofia Kowalewska

Studentka reżyserii Szkoły Filmowej w Łodzi, absolwentka kursu dokumentalnego w Szkole Wajdy. Reżyserka głośnego dokumentu „Więzi” (prod. Studio Munka), który zdobył ponad 40 nagród na prestiżowych festiwalach w kraju i za granicą (Krakowski Festiwal Filmowy, IDFA, Sundance Film Festival) i znalazł się na tzw. krótkiej liście dziesięciu filmów mających szansę na nominację do Oscara 2017. Laureatka Talentu Trójki 2017 w kategorii Film, trzykrotna stypendystka Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

Stanisław Zaborowski

Współwłaściciel firmy Silver Frame. Absolwent Wydziału Dziennikarstwa i Nauk Politycznych na Uniwersytecie Warszawskim oraz Programu dla Kreatywnych Producentów w Szkole Wajdy. W okresie 2007-2013 związany z Telewizją Polską, TVN oraz Polskim Radiem. Był członek Chines Europien Partnership of Development. Ukończył e-learning kurs Digital Storytelling na University of Birmingham oraz The Business Of Film na Open University. Członek zarządu i przewodniczący Sekcji Młodych Producentów w Krajowej Izbie Producentów Audiowizualnych. Wspólnie z Peterem Kerekeshem wyprodukował film Okupacja 1968 w reżyserii Magdaleny Szymków, Marie Elisa Scheidt, Stephana Komandarev, Lindy Dombrovzsky. W 2019 został uhonorowany tytułem Emerging Producer oraz uczestniczył w IDFA Academy w Amsterdamie.

Wielki Szef

Był Żydem czy Polakiem, sowieckim szpiegiem współpracującym z Aliantami, Gestapo czy Moskwą? Był Jamesem Bondem tamtych czasów czy totalnym dyletantem? Bohaterem czy zdrajcą? Kim był Trepper?

W 1972 r. do Warszawy przyjechała ekipa dziennikarzy francuskiej telewizji, by potajemne nagrać spotkanie z Leopoldem Trepperem – polskim Żydem, szefem legendarnej Czerwonej Orkiestry – najprężniejszej siatki szpiegowskiej podczas II wojny światowej. Po antysemickiej nagonce w Polsce w 1968 r; Trepper stracił pracę, jego synowie wyjechali za granicę, a on sam, schorowany, postanowił do nich dołączyć. Kilkukrotnie zwracał się do komunistycznych władz o pozwolenie, lecz otrzymał tylko negatywne odpowiedzi. Musiał zostać w Polsce, a każdy jego krok śledziła Służba Bezpieczeństwa, która nie dopuszczała do niego dziennikarzy. Francuskiej ekipie telewizyjnej udało się nagrać ponad godziną rozmowę ze szpiegiem. Wywiad ten miał stanowić część, utworzonej na zachodzie, kampanii na rzecz uwolnienia Treppera. Niestety cały materiał został skonfiskowany na lotnisku w Warszawie. Dziennikarze dowiedzieli się, że został zniszczony. Po ponad 45 latach okazało się, że niezniszczone taśmy leżą w polskich archiwach. Dziennikarz, który wówczas przeprowadzał wywiad, jest dzisiaj ponad 80-letnim celebrytą, gwiazdą francuskiej telewizji. Informacja, że taśmy przetrwały ogromnie go zaskoczyła. Seans “zniszczonych” materiałów będzie nie tylko pretekstem do cofnięcia się w czasie, ale przede wszystkim pierwszym krokiem do opowiedzenia części historii niezwykłego i kontrowersyjnego człowieka jakim był Leopold Trepper.

Tomasz Wolski

Członek Europejskiej Akademii Filmowej, Polskiej Akademii Filmowej oraz Gildii Polskich Reżyserów Dokumentalnych.
Reżyser krótkich filmów fabularnych „Problem” (2020) oraz „Córka” (2015) – nagrodzonego na Angers Premiers Plan (Grand Prix oraz nagroda publiczności) oraz na Festiwalu Filmów Fabularnych w Gdyni. Reżyser 14 filmów dokumentalnych m.in. „Zwyczajny kraj” (2020); „Festiwal” (2017), „Lekarze” (2011), nagrodzonych na festiwalach: Visions du Réel, Los Angeles Film Festival, Palm Springs Film Festival, Flickerfest Int. Film Festival w Sydney, Krakow Film Festival, Wroclaw New Horizons, Docs Against Gravity Film Festival i wielu innych. Autor zdjęć do m.in. „Lekarzy” i „Krzyżoków”, za które otrzymał dwie Złote Żaby na Camerimage Festival.
Montażysta „21 x Nowy Jork”, nominowanego do Europejskiej Nagrody Filmowej.

Anna Gawlita

Nagrodzona jako najlepsza producentka na Festiwalu Era Nowe Horyzonty (2008)
i Krakowskim Festiwalu Filmowym (2017). Członkini Polskiej i Europejskiej Akademii Filmowej. Producentka i kierowniczka produkcji filmów m.in. Tomasza Wolskiego, Piotra Stasika i Aleksandry Maciuszek, które były nagradzane na Jihlava International Documentary Film Festival, Krakowskim Festiwalu Filmowym, Palms Springs Film Festival, Margaret Mead w Nowym Yorku, Docs Against Gravity i wielu innych. Obecnie kończy pracę nad pełnometrażowym debiutem fabularnym artystki wizualnej Agnieszki Polskiej “Hura, wciąż żyjemy”. W 2018 roku zrealizowała swój samodzielny reżyserski debiut – film dokumentalny pt. “Krzyżoki”, który otrzymał m.in. Złotą Żabę na “Camerimage” i nagrodę Grand Prix na Cork Film Festival w Irlandii, oba kwalifikujące do ubiegania się o nominację do Oscara.

Koniec świata Natalki

 

Mała dziewczynka opisuje historię mieszkańców zalewanej wioski.

Natalka jest małą dziewczynką, zamieszkującą śląską wioskę. Ma w niej swój ułożony świat: liczną rodzinę, sąsiada Piotra – swojego przyjaciela, koleżanki, ulubione zwierzęta. Każdego dnia opisuje w swoim pamiętniku co się dzieje, nic jednak nie może jej zaskoczyć, bo życie i wydarzenia mieszkańców odbywają się cyklicznie i są jej dobrze znane. Wszystko zmienia się, gdy w okolicy znika dom koleżanki. Do skutku przychodzą plany o likwidacji wioski, która wkrótce zostanie zalana z powodu budowy zbiornika przeciwpowodziowego. Wszyscy będą musieli się wyprowadzić – żywi i zmarli. Powoli w okolicy dochodzi do coraz większych zmian, które dotykają samej Natalki. Dziewczynka musi zrozumieć nie tylko zmiany zachodzące w otoczeniu, ale także uczucia mieszkańców, którym przyjdzie opuścić miejsce wiążące się z ich całym życiem i historią. Czy mieszkańcy ocalą więzi i swoją bezcenną społeczność?

Anna Urbańczyk

Absolwentka reżyserii filmowej w Szkole Filmowej im. Krzysztofa Kieślowskiego w Katowicach, odbyła stypendium na Uniwersytecie w Ferrarze studiując dramaturgię klasyczną. Członek Stowarzyszenia Filmowców Polskich od 2018 roku. Film dyplomowy, „Ostatni klient”, został nagrodzony na wielu polskich i międzynarodowych festiwalach filmowych. Od kilku lat współpracuje z wybitnymi filmowcami, takimi jak Bartek Konopka, Jacek Piotr Bławut, Anna Wydra i z wieloma innymi. 

Doświadczenie producenckie zdobywała pracując jako II kierownik produkcji serialu “Stulecie Winnych”, we współpracy z Jarkiem Jakubcem oraz jako asystent producenta w OTTER FILMS (“Krew Boga” reż. Bartek Konopka, “AYKA” reż. Sergei Dvortsevoy).

Michał Floriańczyk

Absolwent PWSFtviT w Łodzi, posiadający wieloletnie doświadczenie w realizowaniu filmów, seriali, reklam i w tworzeniu kampanii społecznych. CEO w agencji reklamowej – Direct Share Media. Współwłaściciel kanału na platformie YouTube, zrzeszającego ponad 570 tys. stałych widzów i generującego ponad 100 mln wyświetleń. Od 2018 roku członek BNI ONE – prestiżowego i elitarnego stowarzyszenia biznesmenów.

Do ślubu

Słodko – gorzka opowieść o małżeństwie. Ślub syna staje się pretekstem dla rodziców do podsumowań na temat 40-stu wspólnie spędzonych lat.

Po 40-stu wspólnie spędzonych latach Dorota i Kazimierz przygotowują się do wesela syna Łukasza. Domowe archiwa pokazują, że ślub Kazimierza i Doroty był skromną uroczystością wobec atrakcji szykowanych dziś Łukaszowi i jego wybrance. Chór w kościele, dziczyzna na stole, dekoracje i remont domu – rodzice rzucają się wir przygotowań, chcąc zaimponować rozmachem i różnorodnością. Dorota pielgrzymuje na Jasną Górę, aby powierzyć opatrzności Bożej szczęście młodej pary. Kazimierz uważa, że na wszystkim zna się najlepiej. Na szczęście żona, dzieci, a nawet sąsiedzi nauczyli się traktować z humorem jego pretensje i żale. „Do ślubu” to słodko- gorzka historia, która potwierdza starą prawdę, że życie we dwoje to sztuka kompromisu.

Od autora: To było rok temu. Tata zapytał mnie czy uruchomię małą rolkę filmu super 8mm. Jasne, a co tam masz? Mój ślub! Zamurowało mnie. Tego samego dnia wypożyczyłem projektor i wyświetliłem film. To była premiera, rodzice i ja obejrzeliśmy po raz pierwszy tych kilka magicznych minut, zapisanych 40 lat temu. Mama i tata próbowali zgadnąć, kto jest kto. Ja zobaczyłem rodziców jakich nigdy nie znałem – młodych i zakochanych. W tym samym czasie ruszyły przygotowania do wesela mojego starszego brata. Dwa wesela, różnica pokoleń, miłość, która przez całe ich życie tak bardzo się zmieniła. To był impuls, aby chwycić za kamerę.

Daniel Stopa

ur. 11.08.1988 r. w Olkuszu. Student reżyserii na Wydziale Radia i Telewizji UŚ im. Krzysztofa Kieślowskiego w Katowicach i absolwent filmoznawstwa na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. Współpracował jako drugi reżyser, asystent reżysera i montażu przy filmach dokumentalnych: “Bracia” Wojciecha Staronia, “Opera o Polsce” Piotra Stasika, Andrew Warhola. “Moja fabryka” Bogdana Dziworskiego i “Synek” Pawła Chorzępy . Jego etiuda fabularna “Chudy” była licznie prezentowana na międzynarodowych festiwalach, m.in. na Międzynarodowy Festiwal Sztuki Autorów Zdjęć Filmowych Camerimage, Bogotá Short Film Festival czy DokuFest – International Documentary and Short Film Festival Obecnie pracuje nad pełnometrażowym filmem dokumentalnym Kobiety z Kiosku (produkcja: Staron Film), który w 2017 roku został uznany za najlepszy projekt na DocsBarcelona SpeedPitch.

Małgorzata Staroń

Producentka. Doktor nauk humanistycznych Uniwersytetu Paris V Sorbonne.
W 2005 założyłam firmę produkcyjną STARON-FILM z zamiarem produkowania filmów fabularnych i dokumentów kreatywnych. 

• Producer on the Move – Cannes 2019
• od 2019 członkini Zarządu i Przewodnicząca Sekcji Producentów Filmów Dokumentalnych Krajowej Izby Producentów Audiowizualnych
• 2016 – najlepszy producent – nagroda KIPA – OFF Camera
• 2015 – EAVE PUENTES Producers Workshop
• 2012 – EAVE European Producers Workshop

 

Workcenter

Workcenter jest jedną z najbardziej tajemniczych grup teatralnych na świecie. Jej członkowie żyją jak mnisi, desperacko poszukując duchowości. Dotąd tylko nieliczni mogli zobaczyć ich codzienność.

Siedmiu aktorów z różnych stron świata zjeżdża do włoskiej wsi Pontedera i zaczyna wieloletnią praktykę pod okiem reżysera Thomasa Richardsa. Ich codzienna praca przypomina bardziej życie mnichów niż aktorów. Wykorzystując rzemiosło teatralne grupa pracuje nad zapomnianą w obecnych czasach tradycją bycia razem we wspólnocie poprzez śpiew i taniec. Łączą ciężką pracę fizyczną z intensywnym rozwojem duchowym. Członkowie WORKCENTER rezygnują z nowoczesnej technologii, tymczasowości i pośpiechu. Spektakle doskonalą z dala od oczu mediów i głównego nurtu świata teatralnego. Dotychczas bardzo niewielu mogło obserwować ich proces twórczy od wewnątrz. W świecie, w którym coraz więcej ludzi czuje się rozczarowanych religią, członkowie Workcenter desperacko poszukują nowej formy duchowości, która wypełni pustkę, nawet jeśli muszą poświęcić swoje własne marzenia, by to osiągnąć.

Aniela Gabryel

Studiowała historię sztuki, teatrologię oraz reżyserię w Szkole Filmowej w Łodzi. Jest stypendstką Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z 2014 roku. Jej filmy była pokazywane i nagradzane na wielu polskich i światowych festiwalach. Jej film “Lecieć nie lecieć” otrzymał wiele nagród, na czele z Grand Prix “Vienna Independent Shorts” i nagrodą specjalną na festiwalu Against Gravity. Dokument Anieli “Kiedy ten wiatr ustanie” został nagrodzony nagrodą dla najlepszego filmu studenckiego podczas IDFY w 2016 roku. Aniela w tej pracuje nad swoim pełnometrażowym debiutem fabularnym.

Agnieszka Dziedzic

Producentka. Założyła Koi Studio wspólnie z Jakubem Burakiewiczem w 2013 roku. Za swój fabularny debiut – „Małe Stłuczki” Irka Grzyba i Oli Gowin została wyróżniona przez KIPĘ i PISF nagrodą dla Najlepszego Debiutującego Producenta. Jej kolejny film – „Tarapaty” w reżyserii Marty Karwowskiej był najchętniej oglądanym w kinach filmem familijnym po 1989 roku (ponad 320 tysięcy widzów). Aga Dziedzic jest absolwentką Uniwersytetu Warszawskiego, Szkoły Wajdy, a także uczestniczką prestiżowych warsztatów dla producentów filmowych EAVE i EAVE Puentes. Zasiada w radzie Krajowej Izby Producentów Audiowizualnych i jest jednym z założycieli Polskiej Gildii Producentów.

xABo: Ksiądz Boniecki

Dokumentalna opowieść o ks. Adamie Bonieckim, jednej z najbardziej kontrowersyjnych i niepokornych postaci Kościoła katolickiego w Polsce.

„xABo: Ksiądz Boniecki” to tytuł dokumentalnej opowieści o księdzu Adamie Bonieckim, jednej z najbardziej kontrowersyjnych i niepokornych postaci Kościoła katolickiego w Polsce – intelektualiście i diagnoście rzeczywistości. To film realizowany w nieustannej podróży, opowiadający o człowieku będącym już blisko kresu swojej drogi życiowej, którą podsumowuje i rozważa dokonane wybory, podjęte decyzje i obrane powołanie. W filmie przenikają się dwa kontrastujące ze sobą światy – świat publiczny, w którym ks. Adam Boniecki jest znaną medialną postacią i świat prywatny, ciszy i samotności, relacji człowiek – Bóg, tajemnicy.

Aleksandra Potoczek

Reżyserka filmów dokumentalnych, programów o tematyce filmowej i kulturalnej, wykładowca w SWPS w Warszawie. Absolwentka UJ, PWSFi TV i Szkoły Wajdy. Wyreżyserowała film dokumentalny „Voyage, voyage” (2017) opowiadający o Akademii Sztuk Teatralnych w Krakowie, za który otrzymała nagrodę srebrnego Delfina na Międzynarodowym Festiwalu Cannes Media Award we Francji.

Aleksander Kardyś

Menadżer kultury, prezes Fundacji Tygodnika Powszechnego oraz przewodniczący Rady Nadzorczej spółki wydawniczej Tygodnik Powszechny sp. z o.o. Przedsiębiorca z wieloletnim doświadczeniem w zarządzaniu, organizacji i finansowaniu firm, a także tworzeniu i zarządzaniu organizacjami pożytku publicznego działającymi w dziedzinie kultury i edukacji. Zaangażowany w liczne projekty z zakresu promocji kultury, literatury i czytelnictwa oraz produkcji multimedialnej i filmowej.